soğukta

19022007

yapmacıklıktan kaçarken rollerin yolunda bulmak kendini yersiz ve anlamsız saniyelerde, hayatının en hareketli kısmında, doruk noktasına ulaşmışken ziyan etmek tüm sadeliği ve doğallığı, dumura uğratır seni sadece duygu sandığın dışa vuruşlar. boğulursun damlalarla doldurmaya başladığın nehirde, birikmeyi bilmeyen birikmeyi aklının ucuna bile getirmeden, getirmeyen, deniz değil, kuyunun dibinde. çıkabilirsen çık sonra, duyurabilirsen duyur sonra sessiz hislerini tepeye. görse bile ufacık bi nokta o diplerde, duyar mı ki gerçek içini, sevgini hissetse bile, ister mi ki bi daha kuru nehri beslemek, senle?

yüzüne gözüne bulaştırmayı biliyosun en kalitelisinden, %100 (100%), normlarıyla, standart dışı ve tam anlamıyla. sevgini öldürürcesine, gebertip bi daha diriltmeye göze alırcasına, ne cesaret, ne yüzsüzlük, şerefsizliğin daniskası mı deriz ki biz buna? ne dendiğini bilemicem, sorgulamaya vaktim yok, nefret hissettiğim, hepsi bu, içim ve içimdekilerden, bildiğim doğrular hariç, nefret hissediyorum.

gitmekle mi çözüceksin şimdi bunu? sevgini kazanmaktansa, kazanmaya uğraşmaktansa, nefretinle kuyuda yaşamak mı isteğin? seç şimdi!